Met zijn debuutalbum ‘Open Up Your Senses’ laat de 25-jarige Tyreek McDole horen waarom hij vorig jaar terecht de Sarah Vaughan International Jazz Vocal Competition won. De Haïtiaans-Amerikaanse bariton presenteert zich als een vocalist die zowel technisch als interpretatief veel in huis heeft, ook al zoekt hij op dit album nog naar zijn definitieve artistieke identiteit. McDole’s stem heeft een warme, fluweelachtige kwaliteit die doet denken aan de grote baritonsaxofoontraditie in de jazz. Zijn frasering toont invloeden van zowel Johnny Hartman als Joe Williams, maar dan met een hedendaagse gevoeligheid die zijn generatie kenmerkt. Vooral in ballads zoals ‘Ugly Beauty’, een intiem duet met pianist Kenny Barron,laat hij horen hoe verfijnd hij al met subtiliteit kan omgaan.
Het album opent sterk met Nicholas Payton’s meditatieve ‘The Backward Step’, waarin McDole meteen zijn vermogen toont om complexe harmonieën vocaal te navigeren. De begeleiding van zijn vaste kwintet, met Caelan Cardello op piano en de solide ritmesectie van Rodney Whitaker (bas) en Justin Faulkner (drums), biedt hem een ideale basis voor zijn verkennende aanpak.
Het hoogtepunt van het album is ongetwijfeld McDole’s interpretatie van Pharoah Sanders’ spirituele klassieker ‘The Creator Has a Master Plan’. Hier toont de jonge vocalist dat hij niet terugdeinst voor uitdagende materiaal. Met medewerking van Tomoki Sanders op saxofoon slaagt hij erin om de transcendente kwaliteit van het origineel te behouden terwijl hij er zijn eigen stempel op drukt. Zijn vocale expressie varieert van gefluisterde intimiteit tot krachtige uitbarstingen, wat getuigt van een indrukwekkende dynamische range.
Fascinerend is hoe McDole zijn Haïtiaanse roots integreert. ‘Wongolo Wale’, gezongen over alleen traditionele percussie van Weedie Braimah, functioneert als een spirituele intermezzo die het album extra diepte en ademruimte geeft. Het toont aan dat McDole niet bang is om buiten de gebaande paden te treden, al blijft de vraag of deze culturele verwijzingen organisch genoeg zijn ingeweven om als visitekaartje te kunnen gaan dienen.
Technisch gezien beheerst McDole alle aspecten van het jazzvocaal-vak. Zijn scat-singing in ‘Everyday I Have the Blues’ is overtuigend zonder showboating te worden, en zijn timing is voorbeeldig. Dylan Band’s saxofoonarrangementen geven de songs extra kleur, vooral in de meer swingende nummers. Toch heeft het album ook zijn zwakke punten. McDole’s repertoirekeuze lijkt soms meer gedreven door ambitie dan door artistieke noodzaak. Sommige tracks voelen aan als studies in verschillende stijlen in plaats van coherente artistieke statements.Je maakt maar een keer een debuutalbum, en daar wil je dan alles op laten horen. De productie, hoewel professioneel, mist soms de intimiteit die vocale jazz zo krachtig kan maken.
Wat het album wel duidelijk maakt, is dat McDole een serieuze kunstenaar is met respect voor de traditie. Zijn samenwerking met de 81-jarige Kenny Barron illustreert perfect hoe jazz leeft van de overdracht tussen generaties. Barron’s lyrische pianospel op ‘Ugly Beauty’ brengt het beste naar boven in McDole’s zangstijl. De titeltrack ‘Won’t You Open Up Your Senses’, een Horace Silver-compositie, toont McDole op zijn meest overtuigende. Hier vindt hij de perfecte balans tussen respect voor het materiaal en persoonlijke interpretatie. Sullivan Fortner’s Hammond B3-spel voegt net die extra laag toe die de track tot een van de albumhoogtepunten maakt.
‘Open Up Your Senses’ is het werk van een talent dat nog volop in ontwikkeling is. McDole heeft de techniek, de muzikaliteit en, misschien wel het belangrijkste, de nieuwsgierigheid om een belangrijke stem in de vocale jazz te worden. Dit debuut laat zien dat hij de fundamenten goed beheerst; nu is het zaak om zijn eigen, unieke artistieke stem verder te ontwikkelen.
Voor liefhebbers van hedendaagse vocale jazz is dit album zeker een ontdekking waard, al met het besef dat McDole’s beste werk waarschijnlijk nog moet komen. (8/10) (Artwork Records)
Het bericht Tyreek McDole – Open Up Your Senses verscheen eerst op .: Maxazine :..

Bron: Maxazine

Lees het hele artikel op maxazine.nl…